Η χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή στην εργασία έχει απλοποιήσει τη ζωή των εργαζομένων σε πολλούς τομείς, έχει όμως, όπως σε κάθε νέα τεχνολογική ανακάλυψη, επιφέρει καινούρια προβλήματα. Πράγματι, πολλά άτομα αντιμετωπίζουν προβλήματα στη σπονδυλική τους στήλη, τα χέρια και τα μάτια. Αυτό συμβαίνει κυρίως από τη λανθασμένη θέση του υπολογιστή πάνω στο γραφείο, σε συνδυασμό με την πολύωρη καθιστική εργασία. Έρευνες έχουν δείξει ότι η σωστή τοποθέτηση του σώματος μπροστά από τον υπολογιστή προλαμβάνει έως κάποιο βαθμό αρκετές μυοσκελετικές παθήσεις.
Η σωστή καρέκλα
Η επιλογή της σωστής καρέκλας πρεπει να αποτελεί προτεραιότητα για όλους αφού θεωρείται ο προασπιστής 
της ξεκούραστης εργασίας και της προστασίας από δυσάρεστες ενοχλήσεις. Η επιλογή της εξαρτάται κυρίως από το είδος της εργασίας στην οποία απασχολείται ο εργαζόμενος.
Σε γενικές γραμμές, καλό είναι το κάθισμα να διαθέτει ψηλή πλάτη, με τη μέση να υποστηρίζεται από κάποιο μαξιλάρι το οποίο είτε είναι ενσωματωμένο είτε προστίθεται επιπλέον (πχ. μαξιλαράκι-ρολό McKenzie).
Αυτά τα μαξιλάρια έχουν τη δυνατότητα να διατηρούν τη μέση παθητικά σε πιο σωστή θέση για όσο χρόνο χρησιμοποιείται η καρέκλα. Επίσης, κρίνεται απαραίτητο η καρέκλα να έχει βραχίονες ώτε να ακουμπούν οι αγκώνες. Η χαλαρή θέση των χεριών απαιτείται ιδίως στην περίπτωση που το γραφείο είναι στενό και οθόνη με πληκτρολόγιο χωράνε μετά βίας.
Όταν οι αγκώνες δε στηρίζονται, τότε οι μυς που βρίσκονται στα πλάγια του αυχένα και των ώμων αναγκάζονται να συσπαστούν για μεγάλη χρονική διάρκεια. Άμεση συνέπεια είναι οι μυς να «κουράζονται» και να το κάνουν σαφές με έντονο σπασμό, πόνο ή κάψιμο στην περιοχή.
Η θέση της οθόνης
Σε ότι αφορά στη θέση της οθόνης και του πληκτρολογίου σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βρίσκονται δεξιά ή 
αριστερά από το σώμα. Σε αυτήν την περίπτωση, το κεφάλι αναγκάζεται να κάνει συχνά στροφές. Αυτό έχει ώς συνέπεια όχι μόνο να επιδεινώνει ήδη υπάρχοντα μυοσκελετικά προβλήματα αλλά να δημιουργεί και νέα. Σκεφτείτε για παράδειγμα έναν τραπεζικό υπάλληλο: πόσες στροφές κάνει την ημέρα όταν κοιτάζει μια τον πελάτη και μια την οθόνη; Μάλιστα, η οθόνη συνήθως βρίσκεται για λόγους οικονομίας χώρου πλάγια και ψηλά σε σχέση με τα μάτια του! Τέτοιες συνθήκες εργασίας μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές παθολογίες στον αυχένα με συμπτώματα όπως ζαλάδες, πονοκεφάλους και διαταραχές της όρασης.
Συνοπτικά
Ο κορμός πρέπει να βρίσκεται σε ορθή γωνία σε σχέση με τα πόδια,
οι αγκώνες να υποστηρίζονται στο γραφείο ή στους βραχίονες της καρέκλας,
η οθόνη και το πληκτρολόγιο να τοποθετούνται μπροστά από το άτομο,
η απόσταση της οθόνης από το σώμα να είναι περίπου τόση όσο το μήκος του χεριού και
η κλίση της οθόνης να έχει γωνία περίπου 30 μοίρες σε σχέση με το οριζόντιο επίπεδο, γιατί έτσι διευκολύνεται η όραση.
Οι παραπάνω συμβουλές είναι απλές και βρίσκουν εφαρμογή σε όλες τις εργασίες που περιλαμβάνουν χρήση υπολογιστή και καθιστική εργασία.
Για περισσότερες πληροφορίες, ζητήστε τον οδηγό πρόληψης του PhysioTrikala, κάνοντας εγγραφή στην ιστοσελίδα μας https://physiotrikala.gr/
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα “Πρωϊνός Λόγος” στις 31-01-2003 και τη συγγραφική επιμέλεια είχε η Δρ. Κωνσταντίνα Χάνου – Τσόγια
Ανάμεσα στις φράσεις «power plate» και «άσκηση σε πλατφόρμα δόνησης», το μεγαλύτερο ποσοστό των αναγνωστών θα κατανοήσει μόνο το περιεχόμενο της πρώτης. Παρόλα αυτά, και οι δύο φράσεις έχουν ταυτόσημη έννοια. Πιο συγκεκριμένα, ο όρος «Power Plate» χρησιμοποιείται λανθασμένα από το ευρύ κοινό για να δηλώσει την άσκηση με δόνηση. Στην πραγματικότητα όμως, η λέξη φανερώνει τη μάρκα της συσκευής που χρησιμοποιείται από τον εκάστοτε χρήστη.
Οι πλατφόρμες που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι πολλές (Galileo, Nemes, Power plate κτλ.), με τα χαρακτηριστικά τους να διαφέρουν ανάλογα με τον κατασκευαστή τους. Η κυριότερη διαφορά τους έγκειται στο είδος της δόνησης που παράγουν, αν πρόκειται δηλαδή αμφίπλευρη (oscillating) ή κάτακόρυφη (linear) δόνηση.
Χαρακτηριστικά της δόνησης
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι πλατφόρμες αμφίπλευρης δόνησης διατηρούν σε χαμηλά επίπεδα τη δόνηση που μεταφέρεται προς τον αυχένα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, προστατεύουν καλύτερα τα εσωτερικά όργανα και τον εγκέφαλο από μηχανικές καταπονήσεις.
Τα χαρακτηριστικά της δόνησης περιλαμβάνουν:
τη συχνότητα (που μετριέται σε Hz),
το πλάτος ταλάντωσης (που μετριέται σε cm ή mm) και
τη διάρκεια της εφαρμογής (που μετριέται σε min ή sec).
Σημαντικό ρόλο παίζει, επίσης, ο τρόπος εφαρμογής της άσκησης, πχ. αν είναι συνεχόμενη ή διαλλειμματική. Επιπλέον, σημαντική είναι η θέση του χρήστη στην πλατφόρμα, πχ. όρθιος, σε ημικάθισμα κτλ. Παράλληλα, το είδος της άσκησης πάνω στην πλατφόρμα πχ. αν εκτελούνται στατικές ή δυναμικές ασκήσεις, αποτελεί απαραίτητο στοιχείο ελέγχου κατά τον σχεδιασμό της άσκησης.
Όπως είναι φυσικό, ο αριθμός των συνδυασμών που μπορεί να γίνουν ανάμεσα στα χαρακτηριστικά της δόνησης είναι πολύ μεγάλος. Τα παραπάνω αποτελούν ένδειξη του πόσο προσεκτικοί οφείλουμε, εκπαιδευτές και ασκούμενοι, να είμαστε ώστε να είναι ασφαλής η χρήση της δόνησης.
Αντενδείξεις
Για προληπτικούς, κυρίως, λόγους δε συστίνεται από τους ερευνητές να εκτελούν άσκηση πάνω σε πλατφόρμες άτομα που πάσχουν από οξείες παθήσεις ή έχουν υποστεί πρόσφατα χειρουργεία. Απαγορευτική είναι βέβαια και η χρήση της κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης.
Ωφέλη από τη χρήση της άσκησης με δόνηση
Όλες αυτές οι πληροφορίες δίνονται με σκοπό να υπάρξει σωστή ενημέρωση και τήρηση των οδηγιών για την καλύτερη πρόληψη από τραυματισμούς. Άλλωστε, φαίνεται ότι η άσκηση με δόνηση έχει θετικά αποτελέσματα στη μυϊκή δύναμη και ευλυγισία. Δεν είναι γνωστά όμως ακόμη τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει στη μείωση του βάρους και του λίπους. Το ίδιο συμβαίνει και σε ότι αφορά στην στην εκγύμναση του μυϊκού συστήματος, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που φαντάζονται οι περισσότεροι – ο άνδρας με τους τέλειους κοιλιακούς και η γυναίκα με τους σμιλεμένους γλουτούς. Έτσι, πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι ως προς το τι άσκηση κάνουμε και τι μας προσφέρει.
Αυτό που πρέπει να θυμάστε όλοι είναι ότι τέτοιου είδους άσκηση μπορεί να εκτελεστεί μόνο με την παρουσία έμπειρου και σωστά ενημερωμένου προσωπικού.
Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η σωστή και ασφαλής εκγύμναση του μαζικού πληθυσμού. Τέλος, προσωπική άποψη είναι ότι η άσκηση με δόνηση δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον κλασσικό τρόπο ενδυνάμωσης που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα στα γυμναστήρια και τους χώρους υγείας. Παρόλα αυτά, μπορεί να αποτελέσει ένα επιπρόσθετο μέσο αποτελεσματικής εκγύμνασης για τη βελτίωση της απόδοσης και της επίδοσης των ασκούμενων.
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα “Πρωϊνός Λόγος” στις 01-02-2009 και τη συγγραφική επιμέλεια είχε η Δρ. Κωνσταντίνα Χάνου – Τσόγια
Οι πονοκέφαλοι αποτελούν τις συχνότερες ενοχλήσεις στην καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου ανεξαρτήτου ηλικίας και φύλου. Συνδέονται, συνήθως, με παράγοντες όπως το άγχος, την κακή στάση και μερικές βλαβερές συνήθειες που έχει υιοθετήσει συνειδητά ή ασυνείδητα. Υπάρχουν πολλές κατηγορίες πονοκεφάλου. Σε κάποιες, οι αιτίες του πόνου δεν είναι αποσαφηνισμένες (πχ. ημικρανίες), ενώ σε άλλες ο πόνος προέρχεται από συγκεκριμένες δομές. Τέτοιες είναι οι μυς, τα οστά και τα νεύρα, που βρίσκονται στην περιοχή του αυχένα και από εκεί να ακτινοβολεί στο κεφάλι.
Συμπτώματα
Σε γενικές γραμμές, οι πονοκέφαλοι πλήττουν κυρίως τις γυναίκες. Η ηλικία εμφάνισής του ποικίλει από την παιδική ως τη μεση ηλικία ανάλογα με τον τύπο του πονοκεφάλου. Φαίνεται όμως ότι ως φαινόμενο κορυφώνεται κατά την 4η δεκαετία της ζωής των πασχόντων και υποχωρούν οδεύοντας προς την 5η δεκαετία. Οι κρίσεις μπορεί να διαρκούν από λίγα λεπτά ως αρκετά 24ωρα, με εξάρσεις τουλάχιστον μία φορά μέσα στο μήνα. Τα συνοδά συμπτώματα ποικίλουν από δακρύρροια ή ρινόρροια μέχρι ναυτίες, οι εμετούς, φωτοφοβία και φωνοφοβία.
Από έρευνες προκύπτει ότι οι μυς του αυχένα και του ώμου μπορεί να παίζουν σημαντικό ρόλο στη γέννηση ή την ενίσχυση του πονοκεφάλου. Σε αυτήν την περίπτωση, ο ρόλος του φυσικοθεραπευτή είναι να ερευνήσει:
που υπάρχει το πρόβλημα,
ποια είναι τα αίτια του πονοκεφάλου (αν υπάρχει εμφανής αιτία)
και ποια είναι τα κατάλληλα μέσα που μπορεί να χρησιμοποιήσει για τη μείωση των συμπτωμάτων.
Η παρέμβασή του περιλαμβάνει τη χρήση φυσικών μέσων (πχ. ρεύματα, υπέρηχοι, μάλαξη). Επιπλέον, μπορεί να εφαρμόσει και άλλες εξειδικευμένες τεχνικές, όπως χειρισμοί, κινητοποίηση, McKenzie, και όποιο άλλο εργαλείο έχει στη διάθεσή του.
Συνήθεις ύποπτοι για την εμφάνιση του πονοκέφαλου
Στις αιτίες εμφάνισης ενός πονοκεφάλου συγκαταλέγεται μεταξύ άλλων η λανθασμένη στάση. Συνήθως, παρατηρείται ότι τα άτομα που πάσχουν παρουσιάζουν μια πρόσθια προβολή του κεφαλιού σε σχέση με το φυσιολογικό. Εκείνο που δεν είναι ακόμη αποσαφηνισμένο είναι αν ο πονοκέφαλος αποτελεί την αιτία ή το αποτέλεσμα της προβολής. Όποιο ρόλο και να παίζει όμως, η πρόσθια προβολή αποτελεί είτε προκλητικό είτε επιβαρυντικό παράγοντα, ο οποίος οφείλει να διορθωθεί. Κάτι τέτοιο, μπορεί να επιτευχθεί μέσω της σωστής άσκησης που θα προταθεί από το φυσικοθεραπευτή αλλά και μέσω άλλων προληπτικών μέτρων.
Όταν ο πόνος είναι ψυχοσωματικός
Το άγχος αποτελεί έναν ακόμη παράγοντα που συμβάλλει καθοριστικά στην εμφάνιση του πονοκεφάλου. Πράγματι, πολλοί άνθρωποι μόλις βρεθούν σε μια στρεσογόνο κατάσταση όπως πχ. μια διορία, κατευθείαν παρουσιάζουν συμπτώματα. Ο ρόλος του φυσικοθεραπευτή εδώ είναι καθοριστικός αφού απαιτείται να αναγνωρίζει τις περιπτώσεις εκείνες οι οποίες χρίζουν διαφορετικής βοήθειας από αυτήν που μπορεί να προσφέρει ο ίδιος.
Ένας ψυχολόγος για παράδειγμα θα μπορέσει να βοηθήσει το άτομο να αντιληφθεί τη βαθύτερη ψυχολογική αιτία που «σωματοποιεί» το πρόβλημά του. Η παρότρυνση σε άλλη ειδικότητα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη λεπτότητα ώστε ο ασθενής να ανταποκριθεί θετικά.
Πονοκέφαλοι από άλλες αιτίες
Οι πονοκέφαλοι μπορεί να προκύπτουν και από άλλες αιτίες όπως για παράδειγμα πρόβλημα στα μάτια, νευραλγία τριδύμου, που συνήθως αντανακλά πόνο στο πρόσωπο. Επίσης, προβλήματα στην κροταφογναθική άρθρωση, από συνήθειες όπως το δάγκωμα των χειλιών και το μάσημα των νυχιών μπορει να προκαλέσουν πονοκέφαλο. Η χρήση ενός κακού μαξιλαριού και ο ύπνος σε ένα παλιό και προβληματικό στρώμα μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει τον πονοκέφαλο. Όλοι αυτοί οι παράγοντες επιβεβαιώνουν την επιτακτική ανάγκη που υπάρχει για εξονυχιστικό έλεγχο του ασθενή από τον κατάλληλο ιατρό αλλά και για αυστηρή καθοδήγηση από το φυσικοθεραπευτή.
Όσο και να προσπαθεί όμως ο φυσικοθεραπευτής, η βελτίωση του ασθενή εξαρτάται στο μεγαλύτερο βαθμό από τη διάθεση που έχει ο ίδιος να συμβάλλει ενεργά στη θεραπεία του, να εκπαιδευτεί και να αλλάξει τον τρόπο ζωής του προς το καλύτερο.
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα “Πρωϊνός Λόγος” στις 02-09-2009 και τη συγγραφική επιμέλεια είχε η Δρ. Κωνσταντίνα Χάνου – Τσόγια
Κάταγμα ονομάζεται «η λύση της συνέχειας ενός οστού» και είναι η επιστημονική ορολογία που χρησιμοποιείται για το «σπάσιμο» ή το «ράγισμα» σε κάποιο κόκαλο. Υπάρχουν πολλά είδη καταγμάτων. Μερικά από αυτά είναι το συντριπτικό, το συμπιεστικό, το λοξό κ.ά. Καθένα από αυτά αντιμετωπίζεται διαφορετικά ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού και με το μέρος του σώματος στο οποίο συμβαίνει. Τα κατάγματα προκαλούνται από τραυματισμούς στην καθημερινότητα ή τον αθλητισμό. Στα αίτια συμπεριλαμβάνονται παθήσεις όπως είναι η οστεοπόρωση ή η ατελής οστεογένεση κ.α.
Συνήθη συμπτώματα είναι:
ο πόνος,
το οίδημα,
η αδυναμία κίνησης του μέλους και
η ευαισθησία στην αφή.
Η έκταση των συμπτωμάτων εξαρτάται από τη θέση και τη σοβαρότητα του κατάγματος.
Η πώρωση ενός κατάγματος είναι μια μακροχρόνια διαδικασία κατά την οποία απομακρύνονται όλα τα προβληματικά στοιχεία από το καταχθέν οστό και σιγά-σιγά εναποτίθεται νέος οστίτης ιστός. Η ηλικία είναι ένας παράγοντας που παίζει μεγάλο ρόλο τόσο στο χρόνο που απαιτείται για την πώρωση όσο και στην ποιότητα του νεοσχηματισθέντος οστού. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιες γενικές αρχές οι οποίες πρέπει να τηρούνται από τους ασθενείς για την καλύτερη και πιο αποτελεσματική αποκατάστασή τους.
Αντιμετώπιση καταγμάτων
Η αντιμετώπιση των καταγμάτων είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική. Στην πρώτη εφαρμόζεται γύψος ή νάρθηκας στο μέλος. Συνήθως, παρέχονται φάρμακα και συστήνεται ξεκούραση, αποφυγή βάδισης ή αποφυγή άρσης βάρους στο πάσχον μέλος. Επιπλέον, προτείνεται φυσικοθεραπεία για κάποιο χρονικό διάστημα που ποικίλει ανάλογα με το κάταγμα. Στη χειρουργική αντιμετώπιση εφαρμόζεται οστεοσύνθεση, δηλαδή ειδικές λάμες και βίδες που συγκρατούν το οστό σε σωστή θέση. Κατά τη διάρκεια της πώρωσης του κατάγματος, τη φάση δηλαδή όπου από τα δύο άκρα του οστού δημιουργείται καινούριος ιστός, συνίσταται ακινησία ώστε να αναδομηθεί σωστά, γρήγορα και εύκολα το σπασμένο οστό.
Άσκηση και κάταγμα
Όταν κάποιος έχει κάταγμα, συνήθως δίνεται η εντολή πχ. «τέντωσε ή λύγισε το χέρι σου τόσο πολύ σα να θες να σπάσεις το γύψο». Του ζητάμε δηλαδή να εκτελέσει ισομετρική άσκηση, η οποία έχει αποδειχθεί πως:
α. διατηρεί το μυϊκό σύστημα σε εγρήγορση και άρα προλαμβάνει ατροφίες,
β. προετοιμάζει το μέλος για την αποκατάσταση, διευκολύνοντας έτσι το έργο του φυσικοθεραπευτή.
Για τους ίδιους λόγους θεωρείται απαραίτητο να κινεί τις αρθρώσεις που δε βρίσκονται μέσα στο γύψο όπως πχ. τα δάκτυλα των χεριών ή των ποδιών. Επιπλέον, έχει αποδειχτεί ότι το να φαντάζεται κανείς στην κίνηση που προσπαθεί να εκτελέσει και να συγκεντρώνεται σε αυτήν όταν την εκτελεί βελτιώνει το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, σε μια έρευνα βρέθηκε ότι άτομα με κατάγματα καρπού που φαντάζονταν την κίνηση του χεριού τους είχαν βελτίωση 2%.
Προσοχή!
Στόχος αυτού του άρθρου είναι να ενημερωθείτε για τη βελτίωση της αποκατάστασης ενός κατάγματος. Παρόλα αυτά, ΠΑΝΤΑ να συμβουλεύεστε το γιατρό και τον φυσικοθεραπευτή σας για τη σωστή και ασφαλή εκτέλεση των ασκήσεων.
Θυμηθείτε:
Κάθε κάταγμα είναι διαφορετικό, πράγμα που σημαίνει ότι ως κάταγμα ακολουθεί κάποιες γενικές αρχές που είναι ίδιες για όλους αλλά ανάλογα με το σημείο που έχει συμβεί και τη σοβαρότητα της κατάστασης μπορεί να έχει ιδιαιτερότητες που να απαιτούν μεγαλύτερη προσοχή.
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα “Πρωϊνός Λόγος” στις 01-02-2009 και τη συγγραφική επιμέλεια είχε η Δρ. Κωνσταντίνα Χάνου – Τσόγια
Ο πόνος στη σπονδυλική στήλη οφείλεται, συνήθως, σε μικροτραυματισμούς που προκύπτουν συχνότερα από:
α. λανθασμένη άρση ενός φορτίου
β. συνεχή καταπόνηση (πχ μονότονες κινήσεις, λανθασμένες στάσεις).
Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο μπορεί να αναπτύξει πόνο όχι γιατί σηκώνει βάρος, αλλά κυρίως γιατί το σηκώνει με λάθος τρόπο ή γιατί το κάνει για μεγάλη χρονική διάρκεια. Οι συχνότεροι μυοσκελετικοί πόνοι που σχετίζονται με άρση βάρους, αφορούν στον αυχένα, τη μέση και τα γόνατα.
Η McKenzie θεωρείται μία από τις πιο αξιόπιστες και αποτελεσματικές μεθόδους που ασχολούνται με την αποκατάσταση μυοσκελετικών προβλημάτων μηχανικής αιτιολογίας, τόσο της σπονδυλικής στήλης όσο και των υπόλοιπων αρθρώσεων.
Στόχος της μεθόδου είναι να διαγνώσει αρχικά αν ένα πρόβλημα είναι μηχανικής ή όχι αιτιολογίας. Κύριο μέλημα του φυσικοθεραπευτή είναι να μειώσει ή να καταργήσει τα συμπτώματα του ασθενή.
Ο κύριος σκοπός της μεθόδου, όμως, είναι να δημιουργήσει έναν ασθενή ο οποίος θα λειτουργεί αυτόνομα έχοντας εκπαιδευτεί με τη βοήθεια του φυσικοθεραπευτή να διορθώνει μόνος του το πρόβλημά του και να προλαμβάνει υποτροπές.
Η μέθοδος έχει επιτυχία σε μεγάλο αριθμό παθήσεων της σπονδυλικής στήλης ακόμη και σε περιπτώσεις που προορίζονταν για χειρουργείο.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την μέθοδος, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: https://physiotrikala.gr/ypiresies/michaniki-diagnosi-therapeia-mckenzie/
Για να δείτε τους πιστοποιημένους φυσικοθεραπευτές στη μέθοδο, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: https://gr.mckenzieinstitute.org
Η πολύωρη καθιστική εργασία αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για την καταπόνηση της σπονδυλικής στήλης. Παρακολουθείστε ένα πολύ απλό παράδειγμα για να καταλάβετε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η κίνηση στην προστασία της σπονδυλικής στήλης από τραυματισμούς:
Εργάζεστε 8 ώρες συνεχόμενα πίσω από ένα γραφείο. Τελειώνει η βάρδια και αναχωρείτε αμέσως για το σπίτι. Μπαίνετε μέσα στο αυτοκίνητο (σημειωτέον πάλι κάθεστε) και οδηγείτε για τουλάχιστον 15 λεπτά μέχρι το σπίτι. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο ανοίγετε το πορτ μπαγκάζ για να πάρετε μια ελαφριά σακούλα αλλά όπως σκύβετε να την πιάσετε μένετε! Όλοι αναρωτιούνται, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σας: «Πώς το έπαθα εγώ αυτό; Δεν έκανα τίποτα, ούτε μισό κιλό δεν ήταν η τσάντα!» Αυτό είναι το γνωστό σε όλους «λουμπάγκο», μια σχετικά εύκολα θεραπεύσιμη μορφή κήλης.
Για να κατανοήσετε το μηχανισμό με τον οποίο δημιουργείται μια κήλη ας δούμε μερικές απλές και χρήσιμες πληροφορίες.
Η σπονδυλική μας στήλη
Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από 31-32 σπονδύλους. Ανάμεσα στους σπονδύλους υπάρχουν οι 
μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, φανταστείτε τα ως λεπτές φέτες από μικρά, σφαιρικά στρώματα νερού, που σκοπό έχουν να προστατεύουν δύο γειτονικούς σπονδύλους από τριβές. Μέσα σε κάθε δίσκο υπάρχει ένα μικρό σφαιρικό «ζελέ» που ονομάζεται πηκτοειδής πυρήνας και αποτελεί συνήθως το «δράστη» σε περιπτώσεις έντονου πόνου.
Ο πηκτοειδής πυρήνας κινείται μέσα στο δίσκο προς όλες τις κατευθύνσεις απορροφώντας την πίεση που δέχεται από το βάρος του σώματος που στηρίζει. Όταν καθόμαστε, η σπονδυλική στήλη γέρνει μπροστά σε σχέση με τα πόδια, ενώ ο πηκτοειδής πυρήνας κινείται προς τα πίσω για να αντισταθμίσει την πίεση. Το αντίθετο συμβαίνει όταν είμαστε όρθιοι, πάντα δηλαδή ο πυρήνας μετακινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που πηγαίνει το σώμα. Σε κάθε περίπτωση όμως, η τελική θέση του πυρήνα είναι συγκεκριμένη και αν ξεπεραστεί δεν μπορεί να επανέλθει στην ουδέτερή του θέση.
Γιατί παθαίνουμε λουμπάγκο;
Επιστρέφοντας στο παράδειγμά μας, η εξήγηση του γιατί πάθατε λουμπάγκο είναι απλή:
Μετά από 8 ώρες καθιστής θέσης, ο πηκτοειδής πυρήνας έχει πάρει μια θέση προς τα πίσω. Για να επιστρέψει σε μια πιο ουδέτερη θέση απαιτείται χρόνος άνω των 20 λεπτών. Εφόσον εσείς δεν του δώσατε αυτόν το χρόνο «αποκατάστασης», οδηγήσατε τον πυρήνα να ξεπεράσει τα όριά του. Προκαλέσατε δηλαδή μια μορφή κήλης, η σοβαρότητα της οποίας θα διαγνωστεί μετά από εξετάσεις.
Το καλό νέο είναι ότι η πρόληψη τέτοιων προβλημάτων είναι πολύ εύκολη και επιτυχής σε μεγάλο βαθμό. Η καλύτερη συμβουλή για την πρόληψη και προστασία των μεσοσπονδύλιων δίσκων από τραυματισμούς δεν είναι άλλος από την κίνηση. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι τρέφονται από την κίνηση. Η «διατροφή» του δίσκου είναι αρκετά πολύπλοκη. Μάλιστα, όσο περισσότερη ώρα βρίσκεται το σώμα σε μια θέση, τόσο λιγότερο τρέφεται ο δίσκος, άρα τόσο πιο επιρρεπής είναι σε μικροτραυματισμούς.
Προτάσεις για πρόληψη
Προσπαθείτε, λοιπόν, να αλλάζετε θέσεις.
Μια εξίσου καλή συμβουλή θα ήταν να περπατάτε μέχρι το σπίτι σας. Με αυτόν τον τρόπο δίνετε τη δυνατότητα στους δίσκους να επανακτήσουν τη σωστή θέση, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην προστασία του περιβάλλοντος!
Στην περίπτωση που δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, μπορείτε πάντα να προτιμάτε να σταθμεύετε μακριά ώστε να περπατάτε μέχρι το αυτοκίνητο.
Βέβαια, στην περίπτωση που προϋπάρχουν βλάβες τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα και θα πρέπει να επισκέπτεστε τους ειδικούς προκειμένου να σας δώσουν τις σωστές θεραπευτικές ασκήσεις.
Θυμηθείτε:
Δεν πρέπει ΠΟΤΕ να εκτελείτε ασκήσεις που πρότεινε ο ειδικός σε γνωστούς σας, γιατί ενώ για εκείνους είναι ευεργετικές, για εσάς μπορεί να είναι επικίνδυνες!
Διαβάστε περισσότερα για την αντιμετώπιση του λουμπάγκο στο άρθρο μας https://physiotrikala.gr/ponos-kai-apokatastasi-me-ti-methodo-mckenzie/
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα “Πρωϊνός Λόγος” στις 01-02-2009 και τη συγγραφική επιμέλεια είχε η Δρ. Κωνσταντίνα Χάνου – Τσόγια
